Diagnoza, czyli rozpoznanie choroby, z którą zmaga się pacjent, jest w medycynie punktem wyjścia postępowania terapeutycznego, wdrażanego przez lekarza. W Tradycyjnej Medycynie Chińskiej diagnoza jest rozpoznaniem nie choroby lecz wzorca chorobowego, bądź częściej, w praktyce klinicznej, zespołu wzorców, będących przyczyną choroby. Poprzedza ją wnioskowanie na podstawie różnicowania i krytycznej oceny wypowiedzi, objawów i oznak, stwierdzanych w tak zwanym procesie diagnostycznym. Ten ostatni obejmuje badanie podmiotowe, czyli wywiad z chorym, i badanie przedmiotowe, czyli testy i obserwacje ciała chorego. W Tradycyjnej Medycynie Chińskiej badanie podmiotowe ma wiele elementów wspólnych z anamnezą w medycynie Zachodniej i obejmuje zadawanie choremu pytań i jego wysłuchiwanie. Jednak badanie fizykalne, tylko powierzchownie podobne, jest specyficzne dla tej gałęzi medycyny i nie ma homologii z badaniem przedmiotowym, znanym i stosowanym w medycynie Zachodniej. Odnosi się ono bowiem ściśle do teorii i pojęć właściwych Tradycyjnej Medycynie Chińskiej (m.in. Narządów Wewnętrznych, Czynników Chorobotwórczych czy Wzorców Chorobowych). Za najważniejsze, bo najbardziej obiektywne, metody diagnostyczne w Tradycyjnej Medycynie Chińskiej, uznawane są diagnoza z pulsu i diagnoza z języka. Dzięki temu, iż chory nie jest w stanie ich zafałszować bez użycia środków zewnętrznych, są one ostateczną instancją diagnostyczną, do której może odwołać się lekarz, podejmując decyzję, co do diagnozy.
Czy wiesz, że?
Aby wyprodukować kilogram miodu, pszczoły muszą odwiedzić 4 miliony kwiatków i przelecieć dystans odpowiadający czterokrotnemu okrążeniu ziemi.
Czy wiesz, że?
Tarczyca odpowiada za szereg funkcji, które regulują metabolizm. W związku z tym ma ona wpływ na cały organizm.
Czas trwania
Organizacja zajęć
Wiedza praktyczna
Świadectwo
